|
|
Dijk
Dijkdoorbraak 1926 boerderijen rond oude gemeentehuis (foto Gelders archief) 
Dijkdoorbraak 1926 tussen Overasselt en Nederasselt (foto n.n. Gelders archief) 
Dijkdoorbraak 1926 bij Overasselt (foto n.n. Gelders archief) 
Dijkdoorbraak 1926 Hoogstraat Overasselt (foto vd Vijver Gelders archief) 
Nieuwe dijkaanleg bij Overasselt 1926 (foto n.n. Gelders archief) 
Kaart dijkdoorbraak 1757 kwartier van Nijmegen (foto Gelders archief) 
Herinnering aan het werk aan de rivier (foto W Kruijsen) 
Maaskanalisatie bij Ballgoy 1933 (foto n.n. Geldersarchief) |
Het dijkgat tussen Nederasselt en Overasselt 
Herstel dijk 1926 
Dijkgat wordt gedicht 1926 (foto nationaal archief collectie Elsevier) 
Watersnood 1926 Nederasselt 
Dijkmagazijn voor de opslag van dijkmaterialen |
|
Zie hier een filmpje over de wateroverlast in Overasselt.
Copyright: You Tube. |
|
De door de aanleg van de Coehoorn veroorzaakte extra bocht leidde tot verzwakking van de dijk tussen Overasselt en Nederasselt.
Daar vond op oudejaarsmorgen 1925 de laatste dijkdoorbraak plaats. Het gat was al gauw 125 meter breed en zorgde voor maandenlange grote overlast in het rivierengebied van Maas en Waal. Via een ringdijk van 300 meter is het doorgebroken dijkgedeelte hersteld. Daarbij werd onder meer gebruikgemaakt van grond die vrijkwam bij de aanleg van de sluis verderop in Nederasselt. Een smal spoor over de Maasdijk zorgde voor het transport. De ijzeren paaltjes in de omheining van de percelen herinneren hier nog aan: het zijn stukken spoorrails. De schade bedroeg destijds 10 miljoen gulden en er werden 3000 gebouwen door water en/of ijs beschadigd of verwoest. Het duurde nog vele jaren voor de dakloos geworden slachtoffers weer acceptabel gehuisvest waren. Dijkdoorbraken vonden vroeger regelmatig plaats en diverse kolken of waaijen herinneren daar nog aan. De in de eerste helft van de 19e eeuw gekozen oplossing van de Beerse Overlaat, aan de Brabantse kant van de Maas, bleek niet afdoende en leverde ook economisch nadeel op voor de bewoners in het betrokken gebied. De overlaat is tijdens de Duitse bezetting in 1942 definitief gesloten. Sinds 1925 zijn nieuwe overstromingen door alle verbeteringen in de waterbeheersing gelukkig uitgebleven. In 1933 organiseerde burgemeester Van der Vijver (zelf ook een fervent vlieger) een groot vliegfeest, waarvan de opbrengst voor de slachtoffers van de watersnood bestemd was. Het hoge water in 1993 en 1995 was aanleiding voor nieuwe projecten in het rivierengebied om de veiligheid te vergroten waaronder het zogenoemde Zandmaasproject. De Maas tussen Linne (bij Maasbracht) en Ravenstein − een traject van 115 km − wordt de Zandmaas genoemd. De naam Zandmaas komt door de zanderige ondergrond. Door de lage stroomsnelheid in dit deel van de Maas bezinkt hier volop zand en slib. Doordat de rivier is verdiept, hoogwatergeulen zijn gegraven en een retentiegebied is aangelegd, heeft de Maas hier nu meer ruimte om water te bergen en af te voeren. Hierdoor zijn de waterstanden gedaald. Eind 2015 is dat werk afgerond. Waar geen ruimte over is voor de rivier, worden de kaden en dijken versterkt, als eerste in de stedelijke gebieden. Een prachtige bijkomstigheid van het werk aan de Zandmaas is dat er ruim 427 ha nieuwe natuur ontstaan is. |