|
|
Schatkuil
Boerderij de Schatkuil (Foto Gelders archief 1963) 
Eikenkap voor de productie van eek (Foto W Kruijsen) 
Bed&Breakfast Agnetenhoeve (Foto W Kruijsen) 
Oude toponiem Mierland |
|
De Agnetenhoeve op nr 15, ook Zandbergse Hof genoemd, was in de 17e eeuw een pachtboerderij van het Agnieten klooster van Neerbosch en daarna van het Oud Burger Gasthuis van Nijmegen. De boerderij stond toen aan de Wijchense kant van de gemeentegrens. Door sloop en nieuwbouw verrees in 1682 een nieuwe boerderij op Overasselts grondgebied. De gebedsgenezer "boerke van Winssen" (1877-1949) is hier geboren, evenals de blinde oorlogsveteraan, schrijver en dichter Hend de Kleijn. Deze raakte in mei 1940 bij de strijd aan de Grebbeberg blind en heeft onder meer het boek "Als de Rogge rijpt" geschreven. Dit dorpsverhaal over arm en rijk is in de jaren 80 en ook nog eens begin 2025 in een prachtige musical uitgevoerd.
De Agnetenhoeve is nu een woonboerderij met B & B. Zie ook Erfgoedcahier nr 11 Hend de Kleijn door Annemieke van Lin en Cobie Stoots. Luister ook naar de audio-opname hieronder van een vertelling door Cobie Stoots Dotje en de Muk en de pastoor van Heumen(4 minuten)De Schatkuil op nr 5 heeft ook andere namen gehad zoals Galens Hofstede in de 15e eeuw en Lenneps Hofstede in de 16e eeuw. Deze namen herinneren aan hun adellijke eigenaren. Johan van der Moelen, Heer van Overasselt, wordt in 1651 eigenaar. Zijn schoonzoon Steven van Delen (ca. 1658-1716) is de volgende eigenaar. In 1787 verkopen de laatste adellijke eigenaren, Edmond Els Collot d’Escurij en Gabrielle Sophia van Eck, de boerderij. Sinds Johan van der Moelen viel ook het kostbare tiendrecht van Overasselt, ooit geschonken aan de Franse Benedictijner abdij van St. Valéry door Karel de Grote, onder de Schatkuil. Getuige een document uit 1782 bracht het tiendrecht toen 1649 gulden op. De boerderij bracht aan pacht 297 gulden op. Sinds 1974 is de Schatkuil een woonboerderij. De Wende op huisnummer 1 is In 2015 verbouwd tot zorginstelling voor de opvang van mensen met een psychogeriatrische zorgbehoefte. Langs de weg kun je op een paar plekken zien dat eikenbomen vroeger regelmatig gekapt werden. Uit de schors die van het gekapte jonge hout gehaald werd maakte men eek, een grondstof voor de leerlooierijen. Tussen de beide laatste boerderijen ligt het Muurland of Mierland . De naam verwijst waarschijnlijk naar het plantje vogelmuur, dat in deze streek ‘mier’ genoemd wordt. Vogelmuur is een klein plantje met witte bloemetjes. Het groeit vaak als onkruid op akkers. |